Yine telefon sesiyle uyandım bu sabah. Güneşin solgun rengi aydınlatmıyor odamı. Başım çatlayacak gibi ağrıyor. Yine bir tuborgla merhaba diyorum güne. Kırmızı tuborg. Bilirsin en sevdiğim kahvaltım.. Saat sensizliğe beş var daha. Ayılamıyorum.. Adınla başlayıp, adınla bitiyor her cümlem. Kendimi rendeliyorum pizzamın üstüne. Sonra tüm perdeler kapalı. Yastığımda hala aynı koku. Soğuk duşun altına atıyorum yine kendimi. Akan suyun gözyaşlarım olduğunu hayal ediyorum. Ağlayamıyorum. Ayılamıyorum..
Denize karşı oturup bir bankta mürekkep balıklarını düşünüyorum. Yine o aynı deniz yıldızı.. Sonra güneşi aya benzetiyorum. Bulut oluyorum. Yok oluyorum..
Bugün yine adımlarımı saydım, saniyeleri saydım, misketlerimi saydım. Yine ruhumu yatırıp masaya kanamalarını saydım. İç organlarımdaki hüzünleri saydım.
Olmuyor yapamıyorum.
Adını alamıyor kimse kurşun yaramdan
Kanamam durmuyor
Ölüyorum sen kaybından..
