korkarım alıştın bana.
daha az gülüyorsun artık.
daha az mutlusun belki de.
mutsuz değil, ama her zamankinden daha az mutlu.
bir miktar daha az umutlu.
koşmayı bırakıp da yürümek belki,
adımlarını yavaşlatmak..
daha çok düşünüp, daha az konuşmak işte.
mutsuz olmak değil de,
mutlu olamamak artık.
korkarım alıştın bana.
daha az seviyorsun artık.
sevmemek hiç değil,
ama bir miktar daha az sevmek.
yemeğin ardından tatlıya yer kalmaması gibi belki de.
sevmeyi sevememek biraz da.
korkarım alıştın bana,
daha az konuşuyorsun artık.
susmak gibi değil de,
daha kısa cümleler kurmak işte.
susmak hiç değil, ama daha az konuşmak.
oysa biraz daha dikkatli baksan
görürsün yüzümde açan gülleri güldüğünde.
ağzından çıkacak tek bir kelimeyle
gökkuşağı çıkar gözlerimin dibinde.
korkarım alıştın bana.
ben sana hiç alışamadım.
misafir gibi sessizliğin.
