"En güzel günlerimin üç mel'un adamı var.
Ben sokakta rastlasam bile tanımayım diye en güzel günlerimin bu üç mel'un adamını
Yer yer tırnaklarımla kazıdım hatıralarımın camını.
En güzel günlerimin üç mel'un adamı var:
Biri sensin, biri o, biri ötekisi...
Düşmanımdır ikisi.
Sana gelince...
Yazıyorsun; okuyorum.
Kanlı bıçaklı düşmanım bile olsa,
İnsanın bu rütbe alçalabilmesinden korkuyorum.
Ne yazık!
Ne kadar beraber geçmiş günlerimiz var;
Senin ve benim en güzel günlerimiz.
Kalbimin kanıyla götüreceğim ebediyete ben o günleri.
Sana gelince, sen o günleri -
Kendi oğluyla yatan,
Kızlarının körpe etini satan
Bir ana gibi satıyorsun!
Satıyorsun:
Günde on kaat,
Bir çift rugan pabuç,
Sıcak bir döşek
Ve üç yüz papellik rahat için.
En güzel günlerimin üç mel'un adamı var:
Biri sensin, biri o, biri ötekisi...
Kanlı bıçaklı düşmanımdır ikisi.
Sana gelince...
Ne ben Sezarım, ne de sen Brütüssün.
Ne ben sana kızarım, ne de zatın zahmet edip bana küssün.
Artık seninle biz, düşman bile değiliz!"
Nazım Hikmet