..benim cümlelerim ağzımdan çıkar..ve ben onları unuturum. Söylerken duymam, istemdışı kurarım. İstemdışı yaşarım biraz da. Bugün varım, yarın bir bakmışsın... yok. Hatalar yaparım -ki inanırım hataların insanlar için olduğuna. Pişman olmam; pişmanlık zaman kaybıdır. Gitmek isterim, hep bırakıp gitmek. Bir karavan belki.. Canım nereye isterse. David Bowie ve Bob Dylan. Sessizlik ve huzur. Çünkü hiçbir insanla huzur bulamaz ruhum.
Yalnızlık.. Yine yalnızlık.
Seni isteyense.. bilmiyorum. Biraz morfin, biraz metadon gibi belki.. Daha kötüsü değil. Eroin değil. Belki biraz sessizlik için. Belki acı. Hayallerimde bile tek kalma arzusu. Kimseye bağlanmadan. Kimseye bağlanıp da paralanmadan. Hiçbir şey düşünmeden. Yani beni buraya bağlayacak hiçbir sebep bırakmadan ortada.
Öylece gitmek belki de.. Dönüp bakmadan. Çünkü bakarsam biliyorum geri dönecek bir sebep bulabilirim. Ama bakmadan. Öylece yürüyüp gitmek. Sadece kendinden sorumlu olmak. -ki çok da sevmem kendimi.
Kendimi sevemiyorum.. Kimseyi sevemiyorum.
..ama itiraf etmek
en zoru.
