Sana çok ihtiyacım var. Sürekli kendimi tekrar edip duruyorum ama bu özlem gün geçtikçe daha da çok artıyor. Azalacak diyorlar, geçecek... Ama geçmeyecek biliyorum.
Bazen öyle çok kızıyorum ki sana, beni burada tek başıma bırakıp gittiğin için. Yanımda olsaydın kesin ağzına sıçardım bunun için.
Herkeste seni arıyorum, senden bir şeyler... Konuştuğum, gördüğüm, okuduğum, yazdığım, duyduğum her şeyde sen varsın.
Yaşasaydın yeni aldığım kahve çekirdeklerinden bahsederdim sana. Sürekli kendi kendime anlatıp duruyorum kafamın içinde, sanki sana anlatıyormuşum gibi. En çok beğendiğimi denemeni tavsiye ederdim mesela. Nasıl demlediğimi anlatırdım uzun uzun. Çünkü her zaman senden daha tutkuluyum her konuda biliyorsun. Bildiğin ve sevdiğin her şeyi öğrenip sevmek istiyorum demiştim en son sana. O son gece... İyi ki kötü değildi aramız. Sanırım öyle olsaydı vicdanımın katili olmak zorunda kalırdım. Gerçi sen her koşulda görmeyi başarabiliyordun duvarlarımın ardını.
Çok özledim.
Bağıra bağıra ağlamak geliyor içimden. Boğazımda yumru olup kalıyorsun.
Ölen sen değilsin, benim. Çünkü gittiğin yeri sevebilecek kadar büyük bir kalbin olduğunu biliyorum. Ne zaman kavuşacağız diye sorsam, her şey olması gereken zamanda olur diye cevaplardın sorumu. Ben de kendi sorumu senin sesinle cevaplıyorum.
Sensiz eksiğim.
Ruhlarımız helezon gibi birbirine dolanıp dans ettiği zaman tamamlanacağım.
